တရံေရာအခါ၊ ထိုမင္း အိပ္မက္ျမင္ေတာ္မူသည္ကား ဆဒၵန္အိုင္မွ ဆင္ျဖဴေတာ္ရတနာသည္ လူအမ်ားကိုမထိုးမေဝွ႕ အျပင္းလာေရာက္သည္ဟု ျမင္မက္ေတာ္မူသည္။
နံနက္လင္းလွ်င္ ထိုအိပ္မက္ အျခင္းအရာကို မႉးမတ္တို႔အား ျပန္ေျပာ၍ ပဌမၿမိဳ႕တည္ နန္းတည္ ျဖစ္ေသာ ေဘးေတာ္ သာဂရမင္းလက္ထက္က ၾကာသပေတးနံ၊ တနင္းလာနံ ျဖစ္ေသာ မင္းတို႔ မင္းျပဳေသာအခါ ဆင္ျဖဴရတနာေရာက္မည္ဟု၊ အမတ္ေက်ာ္ေလွ်ာက္ေသာ အတိတ္စကားႏွင့္ ႏွိုင္းခ်ိန္လွ်င္...ငါဘုံသည္လည္း ၾကာသပေတးသား၊ ငါ့အား ဧကန္၊ နတ္တို႔ဖန္၍၊ ဆင္ပ်ံရတနာ၊ ရေတာ့မည္သာဟု၊ ပညာရွိအမတ္တို႔အား မိန႔္ၾကားေျပာဆိုေတာ္မူသည္။
ထိုသို႔ေသာ စကားကို ေျပာေဟာေနထိုင္စဥ္၊ မဇၩိမေဒသ၊ သကၤႆ နဂိုရ္ျပည္တြင္ မင္း မရွိသည္ႏွင့္၊ ကႆပျမတ္စြဘုရား၏ ဥဏၰလုံေမြရွင္ေတာ္ဓာတ္ကို သိၾကားမင္း ေဆာင္ယူလာၿပီးလွ်င္ မဟလႅက ပုဏၰားအေယာင္ေဆာင္၍၊ပိတ္ေရာင္မင္းအား ပို႔ေရာက္လာသည္။
ပိတ္ေရာင္မင္းလည္း ျမင္မက္ေသာ အိပ္မက္မွာ -
ဆင္ျဖဴရတနာကို ျမင္မက္သည္၊ ဆင္ျဖဴတို႔ သတၱိဗလမွာ
၁- အားအင္ႀကီးမားျခင္း။
၂- ရဲရင့္ ကည္ၾကည္ ၿငိမ္သက္ျခင္း။
၃- ေရာက္ရာအရပ္၌ မိုးေလေျဖာင့္မွန္၍။
၄- လုပ္သုံးေဆာင္ပါြး ေပါမ်ားႂကြယ္ဝျခင္း။
၅- သတၱဝါခ်မ္းေအးျခင္း။
စေသာ အဂၤါ ၇-ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံသည္။
ယခုမွာမူကား ဆင္ျဖဴရတနာထက္၊ အဆအရာ အဆအေထာင္မက၊ မႏွိုင္းယွဥ္အပ္ေသာ၊ ေက်းဇူးဂုဏ္သတၱိ ရွိေတာ္မူေသာ ဥဏၰလုံ ေမြရွင္ေတာ္ ရ၍ ရွိၿပီ။ အဘယ္အက်ိဳးငွါ ရတနာဆင္ျဖဴေတာ္ကို အလိုရွိေတာ့အံ့နည္း။ ရတနာထက္ ရတနာျဖစ္ေသာ ဥဏၰလုံ ေမြရွင္ေတာ္ကို ယခု ေစတီ တည္ထား ကိုးကြယ္ေတာ့အံ့ဟု၊ ဝမ္းေျမာက္ ပီတိ၊ အလြန္ရွိေတာ္မူသည္ ျဖစ္၍၊ ေ႐ႊနန္းေတာ္ေျမာက္တြင္ ေစတီတည္ေတာ္မူသည္။
ထိုသို႔ ေစတီတည္ဆဲအခါ၊ ပစၥယာသုံးဆင့္ေျမာက္၊ သုံးရက္ခန႔္ေရာက္လွ်င္၊ ေက်ာက္ေပါက္ေရာဂါ၊ သည္းထန္စြာျဖစ္ၿပီး မင္းႀကီးပိတ္ေရာင္ နတ္႐ြာစံ၏။
ထိုမင္းမရွိလွ်င္- သားေတာ္သံေတာင္မင္း၊ တနင္းလာသား၊ မင္းျပဳေတာ္မူသည္။ ထိုမင္းလည္း အမတ္ေက်ာ္ ေလွ်ာက္ေသာ သိုက္-တေဘာင္ရ မင္းျဖစ္၍ ခမည္းေတာ္ တည္ထားေသာ ေစတီေတာ္ကို ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္၊ သံေတာင္အျမင့္ ၃၀ ခန႔္ တည္ၿပီးလွ်င္ ဥဏၰလုံေမြရွင္ေတာ္ကို ဌပနာမည္ျပဳရာ ရွင္ေတာ္သည္ ခုနစ္ ႀကိမ္ေျမာက္၊ ေကာင္းကင္သို႔ ပ်ံတက္ၿပီးမွ ေ႐ႊပန္းဆိုင္းသဏၭာန္ ထက္ဝယ္ဖြဲ႕ေခြ၊ ေကာင္းကင္၌ ေနသည္ကို သံေတာင္မင္းမွစ၍ မႉးမတ္ျပည္သူတို႔သည္ ေ႐ႊေပါက္ေပါက္၊ ေငြေပါက္ေပါက္၊ ပတၱျမားေပါက္ေပါက္တို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့မွ ဌပနာတိုက္သို႔ ကိန္းဝပ္ေတာ္မူသည္။
ဤသို႔လွ်င္ ရတနာသုံးပါး၌ အလြန္တရာ ၾကည္ညိုေလးျမတ္ေသာ သံေတာင္မင္းသည္ ေက်ာက္စာ ကမၼည္းမ်ားကို အေသအခ်ာ ေရးသားစိုက္မွတ္၍ က်င့္အပ္ေသာတရား၊ မမွားေစရ၊ ဆုံးမထိုက္သူ၊ ဒါဏ္ေပးထိုက္သူတို႔ကို ေသျဖစ္ ေသဒါဏ္ မေရာက္ေစဘဲ သာယာသျဖင့္ ဆုံးမေဟာၾကား၍ တရားႏွင့္အညီ မင္းျပဳေတာ္မူသည္။
ထိုမင္းမရွိလွ်င္ သားေတာ္- *ဒုတၱသူမင္း။
ထိုမင္းသားေတာ္-* ဒုတၱေက်ာ္မင္း။
ထိုမင္းသားေတာ္- သတိုးေျပာင္။
ထို သတိုးေျပာင္မင္းသည္ တိုင္းေရး ျပည္မႈ၌ ၾကည့္ရႈေစာင့္မနည္းသျဖင့္ အက်င့္သြမ္းေသာ မႉးမတ္တို႔ႏွင့္ ေသစာ ေသာက္စား၊ ေပ်ာ္ပါးက်ဴးလြန္ေသာေၾကာင့္ ျပဴ-သက္ ကဒူး လူမ်ိဳးတို႔ တိုက္ဖ်က္၍ အသက္ကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေလသည္။
ဤတြင္ သာဂရမင္း ၉-ဆက္ ျပတ္၍ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕
ပ်က္စီးေလသတည္း။
ေတာင္တြင္းႀကီးသမိုင္း
ပထမပိုင္း ၿပီး၏။
* ဥတၱသူမင္း - ဥတၱေက်ာ္မင္း - (မင္းေက်ာင္းမူ)(ဦးဥာဏမူ)
0 comments:
Post a Comment