ဒြါရာဝတီမင္းလည္း မႉးေတာ္ မတ္ေတာ္တို႔ကို ေထာက္လွမ္း ၾကည့္ရႈေစရာ မင္းသားတို႔၏ မူလဘူတမဇၩိမေဒသ၊ သာကိရမင္းမ်ိဳး၊ ဘုန္းတန္ခိုး ၾကက္သေရ၊အေျခ အျမစ္၊ ရွိသည္၏အျဖစ္ကို၊ မႉးမတ္တို႔ တင္ေလွ်ာက္ ၾကားသိ၊ ႏွစ္သက္ျခင္း ရွိေတာ္မူ၍၊ သမီးေတာ္ ႏုမလႅာကို ထိမ္းျမားေတာ္မူသည္။
“ဒြါရာဝတီျပည္ သင့္ရာရပ္ကြက္တြင္လည္း ၿမိဳ႕နန္းတည္ေထာင္ စံေနရမည္, ေျပာဆိုရာ၊ တစ္တိုင္းတျပည္တည္းတြင္ ႏွစ္ထီးႏွစ္နန္း၊ မျပဳမလုပ္လိုပါ။ အေရွ႕ေတာင္ရိုး၊ အျခားတစ္ဘက္၊ သင့္ရာ ကြက္ရပ္၌၊ ၿမိဳ႕နန္း ျပဳစုေနထိုင္ရလွ်င္ ဒြါရာဝတီျပည္ကို အျခားရန္သူမ်ား ဝံ့ေတာ္မည္မဟုတ္, ျဖစ္ပါ၍၊ ဖိုးေခါင္ေတာင္ရိုး အေရွ႕ေရာက္ေအာင္ သြားလိုေၾကာင္းႏွင့္ ခြင့္ေတာင္း ေျပာဆိုေသာ ကာလ ကိုးကြယ္ ပူေဇာ္ရန္ ဓာတ္ေတာ္ဆူေရတစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္ (၁၂၀) ကို ထပ္မံေပးအပ္ေတာ္မူလိုက္သည္။
မင္းသားတို႔လည္း ဒြါရာဝတီမင္းအား မ်ားစြာေသာလက္ေဆာင္၊ လက္နက္တို႔ကို ဆက္ေပးလွ်င္- တိုင္းေရးျပည္မႈ၊ ျပဳစုတည္ေထာင္ရန္ မ်ားေသးသည္ တမုံ႕-ဟု မသိမ္းမယူဘဲ၊ ပညာရွိ အမတ္ႀကီး ဝိဒူရေက်ာ္ေခါင္ႏွင့္ အမႈထမ္းလူႏွစ္ေထာင္ (၂၀၀၀) ထပ္မံ ေပးအပ္ေတာ္ မူလိုက္သည္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment